Riley Downing (US) tiltle: Start It Over music: Blues - Roots release date: 2021 label: New West Records promotion: Klanderman Promotion info artist: Riley Downing © Rootsville 2021

Je kent Riley Downing misschien van zijn werk met het befaamde New Orleans-combo The Deslondes, of misschien van zijn evenzo rootsy en uitgebreide catalogus van liedjes met de Tumbleweeds - inderdaad, het vermogen van de in Missouri gevestigde singer-songwriter om aangrijpende, suggestieve verhalen in soundscapes die country, blues, folk, r&b, bluegrass, rock, soul en alles wat hem verder opvalt met elkaar verweven, iets waar je, als je het eenmaal van hoort, moeilijk van los kunt komen. Hetzelfde geldt voor die stem, diep, stoffig en lijzig, het is een instrument dat je in je tracks kan stoppen met zijn karakter en expressiviteit, evenals door Downings talent om complexe emoties in duidelijke, directe taal neer te zetten.

Het is niet verrassend dat er veel overeenkomsten zijn met de lome, ongehaaste stijl van The Deslondes, hoewel de zware, ietwat slaperige zang en muzikaliteit van Downing meer op de voorgrond staan. "Start It Over" neigt naar een meer op blues gebaseerde sfeer, duidelijk te zien aan de tuimelende scuttle van 'Good to See Ya', de lazy lope van het titelnummer en de soulvolle New Orleans-shuffle van 'Deep Breath'. Bij de eerste luisterbeurt is het alsof Downing net wakker werd uit een zware slaap en zijn stem neerlegde voor zijn eerste kopje koffie, of misschien zelfs voordat zijn ogen open waren. Zijn diepe, terloops resonerende stem centreert deze nummers - en hoewel sommigen deze ongewoon relaxte benadering misschien flauw vinden, wordt het bijna hypnotiserend naarmate hij verder graaft in dergelijk rootsy materiaal.

Als hij “My love for you is outta control” over 'Coleman Rose' heen zingt, lijkt dat niet zo. Eigenlijk leidt niets in de ingehouden persoonlijkheid van Downing luisteraars ertoe te geloven dat hij de controle over wat dan ook heeft verloren. Spookachtige vrouwelijke achtergrondzangers, banjo, viool en Moog-synthesizer smelten samen op 'Crazy', een perfect voorbeeld van hoe dit album verschillende geluiden samensmelt tot een soulvol, vaak laagdrempelig geheel.

Voor 'Won't Somebody Play' klaagt Downing in een sombere grom en vraagt ​​​​iemand om "The kinda song I wanna hear" te spelen. Maar het effect is vreemd verheffend op zijn logge manier - hij lijkt nooit boos of ontevreden. Er is ook een land, vooral van 'Doing It Wrong' en de bitterzoete countrypolitaanse slenter van 'Looking Forward'. Het effect komt griezelig dicht in de buurt van Kris Kristofferson, wiens norse gerommel doet denken aan de gelijkaardige stem van Downing. De procedure krijgt zelfs een verrassende schok van dreunend ritme en blues in de vrolijke rockabilly-wandeling van 'Hey Mister', een zenuwachtig juweeltje met zowel elektrische als rechtopstaande bas, samen met orgel, dat afbuigt naar noir jazz-territorium.

tracks:

01. I’m Not Ready
02. Deep Breath
03. Coleman Rose
04. Good To See Ya
05. Looking Forward
06. Start It Over
07. Never Coming Home
08. Hey! Mister
09. Won’t Somebody Play
10. Doing It Wrong
11. Crazy
12. I’m Right There With You